Σάββατο πρωί, καλοκαίρι. Κάποιοι άνθρωποι πίνουν καφέ δίπλα στη θάλασσα, στο λιμάνι του Ευδήλου.
Ο τόπος δε χρειάζεται να είναι συγκεκριμένος, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη, όχι μόνο στον Εύδηλο και όχι μόνο σε λιμάνια.
Αυτοί οι άνθρωποι όμως κάθονται μόνοι τους, παρατηρούν τον κυματισμό του νερού, ακούνε τα τζιτζίκια και τον παφλασμό του νερού (στην καλύτερη περίπτωση· συνήθως ακούνε τους καθημερινούς, τυχαίους ήχους της ζωής) και σκέφτονται.
Μπορεί να διαβάζουν, μπορεί και όχι, δε μιλούν, μόνο ακούν και σκέφτονται.
Ο καθένας στο δικό του κόσμο. Ένας από αυτούς κι εγώ.
[Η φωτογραφία δε δείχνει ανθρώπους, μπορείτε να τη φανταστείτε με ανθρώπους αν θέλετε]
